تشنه ی جوانمردی

 

 

 

 

یا علی! روزگار بی دردیست

 

سهم دل، سهم سینه ها سردیست

 

سینه سرخان، بهار کوچیدند

 

حالیا فصل خستگی زردیست

 

شهر، در سایه ی ریا خفته ست

 

به گمانم که قحطی مردیست

کار این دیدگان درد آلود

 

پرسه در کوچه های ولگردیست

 

قرن ها طی شدند و می بینم

 

رسم و آئین کوفه نامردیست

 

این زمین، این زمین سرگردان

 

یا علی تشنه ی جوانمردیست